อีฉันคงจะคุ้นชินกับดักการรับทราบว่า ไทยเป็นด้าวแห่งหนประกอบด้วยความเหลื่อมล้ำสูงศักดิ์แห่งเช่นทั้งหมดข้าง ระยะระหว่างคฤหบดีกับคนยากจนเกิดขึ้นค่อนข้างเต็มแรง ด้วยกันดูท่าที่ว่างนี้เลิศกว้างขึ้นทุกวัน เอ็ดแห่งความแตกต่างแห่งหนก่อให้เกิดปัญหา ถือเอาว่า ข้อความของงานเข้าถึงทรัพยากรธรรมชาติ พอไม่หูกจันทร์ที่ผ่านมาหนึ่งณสิ่งแห่งหนมีกรรมสิทธิ์งานกล่าวขวัญห้ามติดจะจังเกี่ยวพันการบริหารปีกทรัพยากรธรรมชาติ รวมความว่า การพาทูลโมเดลขบปัญหาไร่ ‘ลูกกระดุม 5 เม็ด’ ของปะทุในที่พิธา จิบก้าวหน้ารัตติกาลน์ ผู้แทนราษฎรภาพร่างระเบียนก๊กอนาคตนวชาต แห่งหนไม่ว่าจักดำรงฐานะฝ่ายค้านหรือไม่ก็ฝ่ายรัฐบาลแตกต่างก็ยินยอมพร้อมใจครอบครองจำนวนมากสถานที่คิดว่าปัญหาหลักสรรพสิ่งชาวไร่ชาวนาประเทศไทย ถือเอาว่า คดีสรรพสิ่งงานเข้าถึงทรัพยากรที่ดิน จวบจนกระทั่งล่าสุดเมื่อวันที่ 31 มกราคมที่ผ่านมา ปะทุในที่พิธาได้มาเอาปัญหาด้านเมทนีดลขึ้นไปมาอภิปรายแห่งรัฐสภาซ้ำ แห่งเรื่องสรรพสิ่ง “โจทย์เมทนีดลสร้างกินสรรพสิ่งชาวบ้านกดคาบเกี่ยวในที่ดินแดนแผ่นดินของประเทศ และการแก้ปัญหาที่ดินทั่วประเทศ” ครบถ้วนรายงานแนวทาง “จินตนาใหม่กับแผ่นดินประเทศไทย” แบ่งออกรัฐบาลสำรวจโจทย์การขัดกันแห่งพบพานเจอขนมจากงานสถานที่รัฐบาลปรารถนาทวีสัดส่วนเนื้อที่พงในประเทศไทยให้ทวีเป็นอัตราร้อยละ 40 ในที่สมัย สิบ ปี จากปัจจุบันสถานที่มีอยู่เปอร์เซ็นต์ 31 แล้วก็คว้ามีการกำครั้งดแผนแม่บทงานปกป้องทรัพยากรป่าไม้ขึ้นไปมาทำให้เกิดผลกระทบด้วยกันประกอบด้วยข้อร้องทุกข์เกี่ยวพันแผ่นดินทำใช้สิ่งของประชาชนดำรงฐานะมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อกังขาณข้อความมาตรฐานงานฟ้อง การบังคับใช้กฎหมายแห่งหนข้องแวะกับดักเมทนีดลแห่งหนอัดเหลื่อมล้ำกับแนวเขตเมทนีดลของบ้านเมือง ซึ่งยุคปัจจุบันประกอบด้วยการฟ้องราษฎรเกี่ยวกับคดีดังที่กล่าวมาแล้วจำนวนมากกว่า 80,000 คดี นี้ถือเป็นชิ้นแห่งแจะความอิสระของประชาชนอย่างร้ายแรง ทวนทบมองดูงานสั่งการเมทนีดลในที่สมัยโบราณคุณพิธากล่าวว่า แห่งสมัยโบราณที่ผ่านมา หากทวนทบจรพุทธศก2436 กรมป่าไม้ถูกจัดตั้งเป็นครั้งแรกเพราะลงมาเจ้ากรม หรือไม่ก็อธิบดีครอบครองมนุษย์ประเทศอังกฤษ แนวทางบริหารป่าไม้ในประเทศประเทศไทยจึ่งประกอบด้วยแนวคิดมาจากประจิมนอกจากนี้ แห่งอดีตกาลอีกต่างหากเชิญพนักงานในที่ตระสแกนดิเนเวียลงมาเรียนรู้โจทย์แผ่นดินด้วยกันพงแห่งขณะนั้นพร้อมด้วย ซึ่งจุดเด่นขนมจากคำแนะนำสิ่งของคนอังกฤษและชาวสแกนดิเนเวีย รวมความว่างานก่อสร้างระเบียบสั่งการไพร เพื่อร่วมศูนย์กลางอำนาจหวนกลับขนมจากนครินทร์กระยาเลย ณเมืองเหนือ ซึ่งจุดสำคัญใจความสำคัญของคำแนะนำรวมความว่า แจกประเทศว่าการอรัญญิกหลักการสงวน และแนวทางคุณประโยชน์นิยม ขนมจากหน้าตำนานสิ่งของกรมป่าไม้จารึกเก็บดังนั้น” ประเทศชาติควรว่าการป่าไม้เสียเอง ไม่ควรจะช่างแจกมือสิ่งของเอกชนผู้ใดผู้หนึ่ง เพราะฉะนั้นไพรวันสักอันมีค่าของประเทศไทย ควรจะปีกไก่ลงมาดูแลจำกัดสิ่งของรัฐบาลเพราะสิทธิ์ขาด”- นี่ตกว่าหัวคิดณสมัยตรงนั้นดุประเทศเป็นเจ้าของใบอนุญาตกับควรรับประโยชน์สูงศักดิ์มากจาดไพรวันแห่งหนประเทศไทยประกอบด้วยเทศบัญญัติระบิแต่ต้นทอดเชื้อชาติ – ประเทศแจกใบอนุญาตทำฐานะวนาลีหายป่วยในที่พุทธศักราช2484 พ.ร.บ.พงฉบับแต่ต้นคว้าเกิดขึ้นไป ด้วยกันนิยามไพรวันถิ่นที่อยู่ในที่ พระราชบัญญัติระบิลนั้นจารึกเอาไว้แหว ‘เมทนีดลสถานที่อีกต่างหากไม่ไหวประกอบด้วยบุคคลได้ตามกฎหมายเมทนีดลถือว่าดำรงฐานะไพรวัน’โน่นชี้ข้อความว่าที่ดินแห่งหนอีกทั้งปราศจากเอกสารสิทธิ์จัดดำรงฐานะพงสิ้นทุกตลอดประเทศ หลังจากนั้น พุทธศก2502 รัฐบาลแห่งยุคนั้นมีกรรมสิทธิ์ความช่วยเหลือจากอเมริกา ลงมาสนับสนุนการว่าการสวนในประเทศไทย ซึ่งวิธีตรึกตรองกรรมวิธีบริหารสวนแห่งกาลเวลานั้น ประกอบด้วยหนังสือจดหมายไว้แหว มีกลิ่นสิ่งของคดีดำรงฐานะสงครามเย็น ประกอบด้วยสไตล์แห่งหนเสมอเหมือนทหาร กับอาจประกอบด้วยคดีพาดเผ่าพันธุ์สิงสู่ณนั้น ซึ่งนี่ก็เป็นพืดทางกรรมวิธีนึกดูของอเมริกาแห่งระยะตรงนั้นต่อจากนั้นชันษา พุทธศักราช2507 พระราชบัญญัติป่าสงวน คว้าตกฟากขึ้นไป ผลัดกันขนมจากการแจกใบอนุญาตกับต่างชาติ มาแบ่งออกสัมปทานณพื้นที่ทำแทน ประเทศชาติไทยกลายเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างประทานบัตรเทิ่ง ริเริ่มมีงานแจ๋โซนของป่าเสื่อมโทรมให้กลายเป็นอรัญญิกเศรษฐกิจ นั่นถือเอาว่าจุดเริ่มสิ่งของงานปลูกสร้างยูคาลิปตัส สวนยางหรือไม่ก็พืชพันธุ์ปาล์ม เพราะฉะนั้น ชันษาพุทธศักราช2439-2507 ป่าไม้ในที่ภาคเหนือ เปลี่ยนงานใบอนุญาตมาถึงคู่หน ตกว่าประทานบัตรขนมจากต่างด้าวกับประทานบัตรณภาค ฐานะอรัญญิกเกือบจะเปล่าหลงเหลือสิงสู่ เกิดการชดใช้อรัญญิกโดยเปล่าคำนึงถึงการอนุรักษ์ จวบจนกระทั่ง พุทธศักราช2532 เกิดเรื่องปฐพีกระหน่ำแห่งภาคใต้ น้ำหลากในที่ดินแดนแห่งหนไม่เคยท่วมมาก่อนกำหนด แล้วเกิดกระแสประท้วงขนมจากเข้าผู้เข้าคนทำให้ประทานบัตรดังที่กล่าวมาแล้วจึงหยุดจากไปพรรษา 40 กลางเมืองตีกลับบริหารไพร – ทว่าเปล่าทั่วถึงจุดเด่นแห่งชันษา พุทธศักราช2540 ประชาชนตีโต้ เพราะว่างานรายงานสิทธิชุมชนในที่การจัดการสั่งการ เปลี่ยน พ.ร.บ.ป่าชุมชน ทว่าแล้วจุดสำคัญก็ไม่ผิดเอาออกเจียรขนมจาก พระราชบัญญัติ ด้วยกันครั้นกฎหมายออกมาสมรรถบังคับใช้คว้าเพียงกับดักป่าสงวนสถานที่ชำรุดทรุดโทรม ทว่าอรัญญิกแห่งหนเหลืออีกทั้งด้าว ไม่สามารถใช้สิทธิชุมชนณการจัดการบริหารได้ กับหลังจากนั้นปี พุทธศก 2557 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยซ้ำ คำสั่งสรรพสิ่ง คสช. หรือว่าแนวคิดแห่งหนเรียกว่าทวงถามกลับผืนป่า เพื่อจะแจกจุดหมายณการแห่งประกอบด้วยอรัญญิกเช่น 31 เปอร์เซ็นต์ กลับดำรงฐานะ 40 ร้อยละอีกครั้งหนึ่ง และทั้งหมดตรงนี้ถือเอาว่าวิถีทางแห่งโบราณกาลสิ่งของไทย แห่งการบริหารไพรวันต้นร่างประจิมภาพร่างสแกนดิเนเวีย ร่างอังกฤษ ต้นร่างประเทศสหรัฐอเมริกา จวบจนกระทั่งเป็นปัญหาถึงเวลานี้หลักการเรียกร้องคืนผืนป่า อุดมก่อสร้างความเหลื่อมล้ำสถานการณ์ยุคปัจจุบันเต็มไปด้วยความเหลื่อมล้ำ ด้วยกันความอยุติธรรม ขนมจาก 320 ล้านนาในประเทศแหลมทอง ดำรงฐานะสิ่งของประเทศชาติ 57 เปอร์ อีก 43 เปอร์เซ็นต์ ดำรงฐานะของเอกชน แห่งประกอบด้วยโฉนดพ่างเปล่ากี่ทอผ้าเจ้านาย หากดิฉันนำแห่งสิ่งของบ้านเมืองสถานที่ขจัดขจายอยู่ติดสอยห้อยตามกระทรวงกระยาเลย ทั้งสิ้นมารวมกลุ่ม วันนี้ ไทยจะมีเนื้อที่ 464 เลี่ยนนา ถ้าดิฉันนำภาคเอกชนแห่งหนมั่งมีสุดขอบ สิบ อัตราร้อยละ มาเปรียบเปรยกับดักคนยากจนแรงกล้า สิบ เปอร์เซ็นต์ สรรพสิ่งประเทศไทย อัตราการถือครองเจ้าของตรงกันข้าม 853 เท่า คหบดีแรงกล้า 10 อัตราร้อยละ ครองเมทนีดลชุมนุม 95 กล้อนไร่ คนยากคนจนแรงกล้าในประเทศ 10 เปอร์เซ็นต์ ประกอบด้วยเนื้อที่รวมกลุ่ม 68,000 ไร่ – นี่ถือเอาว่าความเหลื่อมล้ำเค้าเดิมขึ้นไปในประเทศแหลมทองคุณพิธาสรุป ถือเอาว่า มันสมองมันสมองมันสมอง”ความเพียรพยายามจำแนกคนจากอรัญญิก อีกต่างหากมีผลกระทบกลุ่มตามมาในที่รูปแบบของคดีกว่า 80,000 ข้อความ ฉันคลางแคลงแหว อาจจะตามลำดับแห่งหน 2 รองจากข้อความยาเสพติด สถานที่ดำรงฐานะข้อโต้เถียงระหว่างบ้านเมืองกับดักกลางเมือง ทั้งนี้ อำนาจที่ดินทำใช้ไม่น่าที่จะดำรงฐานะอาชญากรรมในประเทศนี้ งานการติดต่อกำลังเข้าไปกำราบกลางเมืองเหมือนดำรงฐานะฝ่ายตรงข้าม ควรจะเลิกได้แล้ว ร่วมเจียรจวบจนถึงคดีต่างๆ ควรจะเลิกได้จากนั้น ทั้งที่กลางเมืองไม่ผิดเรียกร้องกลับคืนป่า ทว่าเอกชนหรือนายทุน กลับมาได้รับการอำนวยความสะดวก ไม่ว่าจักดำรงฐานะบ่อแร่หรือว่าดินแดนเศรษฐกิจยอดเยี่ยม โดยเฉพาะเหมืองแร่แห่งเขตป่าสงวน ยังคงมีกรรมสิทธิ์การบริการความสะดวกสิงสู่ เขตเศรษฐกิจพรมแดนสามารถชดใช้ที่ดินคว้าจรด 50 ชันษา แม้ครอบครองในที่อาณาเขต EEC สามารถชดใช้เมทนีดลคว้าจด 99 พรรษา เสียแต่ว่าแม้ครอบครองสกุลประชาชนหลักแหล่งขนมจากอาณาเขตอุทยาน ใช้คืนแผ่นดินได้พ่าง 20 ปี ความแตกต่างกลุ่มนี้ ความอยุติธรรมเหล่านี้ควรจะเลิกล้มยอมเสียได้มาแล้ว ก็เพราะว่าประสบความสำเร็จสวนกระแสการพัฒนาสรรพสิ่งแหล่งหล้าชนิดสิ้นเชิง”หลักการงานบริหารที่ดินภายภาคหน้าปะทุแห่งพิธาคว้าอธิบายแนวทางเพื่อการบริหารที่ดินแหว …เพราะในภายหน้า แห่งโลกใบนวชาต ทรัพยากรธรรมชาติด้วยกันสิทธิมนุษยชน จำเป็นต้องเป็นของสถานที่คู่กักคุมต้นร่างแห่งจำแนกออกจากกักคุมไม่ได้ หมดสมัยต่อจากนั้นกับดักการบุกรุกสิทธิมนุษยชน ในนามของวาจาแหวอนุรักษ์ โลกกำลังเปลี่ยนไป ไทยก็จักตั้งใจบริหารบริหารทรัพยากรด้วยเหมือนกัน ในที่พื้นแผ่นดินสถานที่อนาคต เค้าโครงความคิดจักจำเป็นจะต้องเปลี่ยนจากคำพูดดุ วนาลีปลอดคน หรือจะเรียกแจกกระจ่างกว่าเดิมถือเอาว่า ไพรปลอดคนจน แจกกลายเป็น ปลูกคนเพื่อให้ปลูกป่า ณการสถานที่ดีฉันจักเอ่ยถึงอนาคตหรือไม่ก็จินตนานวชาตๆ ทั้งที่เปลี่ยนลงมาประเทศชาติไทยสลัวแม้ว่าความแข็งแรงทวงถามคืนผืนป่าจากพี่น้องประชาชน แม้ว่าไม่เคยแลดูตนเองเกินดุ แผ่นดินสิ่งของประเทศชาติมีเลิศขนาดใด ไม่เคยเหลียวดูเจียรดูเกินแหว เมทนีดลสรรพสิ่งนายทุนประกอบด้วยเต็มที่เท่าไร หรือที่ดินสรรพสิ่งนักสู้ประกอบด้วยเต็มแรงเท่าใดเดี๋ยวนี้ประเทศประเทศไทยครองแผ่นดินจรด 57% ทำให้กลับมาคำถามที่ว่า ชาติตกว่ากระไร? ชนชาติรวมความว่ากลางเมือง หรือ ชนชาติรวมความว่าประเทศชาติ ทั้งๆ ที่อีฉันคุ้นชินนับหน้าถือตาด้าวอเมริกาณ เวลานี้ในประเทศประเทศสหรัฐอเมริกาบ้านเมืองครองที่ดินพ่าง 35 % สรรพสิ่งทั้งประเทศ ณซีกแผ่นดินแห่งแถบสแกนดิเนเวีย บ้านเมืองครองที่ดินเช่น 15 อัตราร้อยละ กับอังกฤษประเทศชาติครอบครองแผ่นดินพ่าง 6 เปอร์เซ็นต์-เกล้าผมประกอบด้วยกระทู้ถามต่อไปอีกทั้งเพื่อจะขาและรัฐบาลแหวประเทศชาติประเทศไทยจักประกอบด้วยแผ่นดินเยอะแยะอุดมสัดส่วนตรงนี้โดยแห่งหนไม่ไหวใช้ประโยชน์เจียรเพื่อจะอย่างไร?แนะนำประเทศลดการถือครองเมทนีดลเขตป่า – แจกสิทธิที่โล่งแจ้งว่าการ ปัจจุบันไทยมีเนื้อที่ไพร 31 % ส่วนสัดงานถือครองไพรสิ่งของประเทศชาติประเทศไทย เกือบจะ 100% เสียแต่ว่าในที่ซีกสรรพสิ่งด้าวแห่งหนปฏิรูปจากนั้น งานครองที่ดินณเขตป่าสิงสู่แห่งหัตถ์สิ่งของคนทั่วไปกับภาคเอกชนมากกว่า 97% ในประเทศสวีเดน กับ มากกว่า 70% ในประเทศประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งประสบความสำเร็จชี้ให้เห็นว่า แดนขนมจากแหล่งหล้าตะวันตกแห่งหนเจนลงมาถ่ายทอดในที่การบริหารหรือไม่ก็วิธีการว่าการเมทนีดลให้กับดักประเทศไทย เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแปลงการปกครองจรดำรงฐานะแห่งหนสุภาพอ่อนโยนต่อจากนั้น ความเจริญในที่การบริหารหรือไม่ก็สิทธิชุมชนของด้าวแห่งแหล่งหล้าทิศตะวันตกได้กลายจบต่อจากนั้นในที่สุดจากนั้น คุในที่พิธากล่าวสรุปแหว .มันสมอง.วาดภาพใหม่สรรพสิ่งกระผมก็รวมความว่า การสถานที่มองเจียรจดจุดหมายสรรพสิ่งอุโมงค์ดุ ในที่งานแห่งหนดิฉันจักชำระล้างที่ดินในที่การสถานที่ดีฉันจักคิดถึงความยุติธรรมในที่การกระจายแผ่นดิน ดีฉันจำเป็นจะต้องมีทัศนียภาพแห่งบอกขึ้นไปลงมาดุ ภายใน 20 ชันษา เค้าหน้าควรจะเป็นยังไง สิ่งแห่งหนดิฉันสูญหายในที่การปกครองได้มาอย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ว่าจักดำรงฐานะในที่คดีของเข้าผู้เข้าคน ทรัพยากร ที่แวดล้อม เศรษฐกิจ รวมความว่าอีฉันจำเป็นจะต้องเพิ่มขึ้นคดีครอบครองเอกชนและข้อความครอบครองชุมชนขึ้นไปลงมาถ้ารัฐบาลแหลมทองตรวจสอบต่อจากนั้นเหลือบเห็นดุพ้นไปเหตุจำเป็นจำเป็นต้องชดใช้เมทนีดลอุดมขนาดตรงนี้อีกต่อไป แม้ดีฉันดึงดูดที่ดินเหล่านี้คืนเต็มที่แหว 27 กล้อนนา ซึ่งครบถ้วนเนื่องจากรัฐบาลปรารถนา แล้วแปลงเป็นอรัญญิกสหกรณ์หรือไม่ก็ป่าชุมชนแบ่งออกหมด ซึ่งจักประสบความสำเร็จสร้างมนุช เพื่อแบ่งออกมนุชจรปลูกป่า ต่อจากนั้นทรัพยากรบริเวณแวดล้อม สิทธิมนุษยชน ก็จะสมรรถอยู่ร่วมกันคว้า Newslandทิม พิธาปัญหาความแตกต่าง